කළු දිය පොකුන ලඟ දවසක හැන්දෑවක
කළුවර වලා විත් හෙමිහිට නතරවින
පාලු නිසල බව තව වැඩිකරවිමින
කුමුදු මල් පියලි එකිනෙක සිද වැටින
හිත රිදුන තරමට අරලියා ගසට
සුදුමල් පරවී සුළගේ පාවිමින
තනිකම ඇවිත් ගෙයි ම්ඳුලේ මායිමට
මගේ නෙතට උනු කඳුලැලි බිඳු ඉනින.....
අපේ පෙම් පුරානය මේ බිම දන්නවා ඇතී
ඒ තරමට පාලුව රජ කරනවා ඇතී
පෙරදවසක අප ආ විට සිනාසුන
මුරගල් පවා අද වෙනතක බලාගෙන....
No comments:
Post a Comment